نخستين بار زيرقطره هاي باران ...
درپهناي دل غمناك آسمان ...
ودرآن هواي سوزناك
در كنار برگ هاي زردوباران خورده ي درختان
با تمام ياس و نااميدي ام
تورا احساس كردم...
احساس كردم با آغوش گرم وآرامت
وبا بوسه هاي آتشين و پرمهرت
و نفس هاي عطرآگين و وسوسه انگيزت...
احساس كردم...
عشق را...
بودن را...
و...
معناي تلخ زندگي را...!
|